Op onze nieuwe kampplaats
kwamen er geregeld nieuwe mensen bij. Zo leerden we Adam kennen. Hij
is een Soedanese gast van 28 en werkte ook op Amaroo. Hij leek ons
een vriendelijke gast en we hielden gezellige avonden rond het
kampvuur.
Een Duits koppeltje
vergezelde ons ook voor een paar weken, Fred en Celeste waren op
doortocht maar besloten enkele weken in de fruitpluk te werken om wat
ervaring op te doen. Hele jonge en lieve mensen.
En dan was er nog Lena.
Ook zij werkte bij Amaroo, en “woonde” ook al een tijdje in
Plush's Bend samen met een heleboel vrienden. Haar vrienden waren een
voor een vertrokken naar warmere oorden en zij was de enige die
overbleef. Ze was nogal op haar eigen plaatsje gesteld en dus kwam
ze enkel rond ons kampvuur zitten , maar trok elke avond terug naar
haar eigen private kampplek. Samen met Bryan,
Charmaine en Jeffrey was het een drukke bende.
We besloten op onze vrije
dag te koken voor iedereen. We maakten kip gevuld met pesto en
roomkaas en aardappels gekookt in het kampvuur. Het werd een
gezellige avond met veel gebabbel en de belofte van Adam om 's
anderendaags voor ons te koken. Traditioneel Soedanees zoals zijn
mama het hem geleerd had, want hij was uiteraard de beste kok!
De volgende dag zoals
beloofd maakte hij voor ons eten klaar op het kampvuur. Hij ging voor
rijst met stoofvlees in tomatensaus en een pikant slaatje met
pindakaas. Het was pikant maar heel lekker.
En de dagen kropen
voorbij. En het werd kouder en kouder. We konden het kampvuur goed
gebruiken. Samen met de hele groep rond het kampvuur zitten had wel
iets. Het enige nadeel was dat Adam nadat hij veel had gedronken,
nogal luidruchtig werd. Hij had nogal een groot gedacht van zichzelf
en vrouwen waren een bezit. Als wij ergens een mening over hadden dan
werd dat gewoon weggelachen. Wanneer hij het onderspit moest delven
dan werd hij gewoon aggressief. We werden het een beetje beu en
daarom gingen we op den duur niet meer rond het vuur zitten maar
kropen we na het eten onmiddellijk in ons bed. En het werd duidelijk
dat bijna iedereen hetzelfde deed om dat Adam onuitstaanbaar werd. Na
een tijdje bleef hij weg en dan keerde de rust terug.
Onze plukdagen kwamen
stilaan tot een einde en dus werd het tijd om alles in gereedheid te
brengen voor onze volgende roadtrip. De auto moest nagekeken worden
door een garagist, we moesten onze aanvraag voor ons visum indienen
en afscheid te nemen van al onze nieuwe vrienden in Renmark.
Onze supervisor wilde ons
maar al te graag helpen en beveelde ons een garagist aan. We boekten
een afspraak en het was geklonken. We konden onze auto voor het werk
gaan afgeven en na het werk terug gaan oppikken. Behalve het
verversen van de olie bleek er niets te mankeren aan onze auto.
Al dat plukwerk heeft ook een effect op onze kledij...
Al dat plukwerk heeft ook een effect op onze kledij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten