maandag 16 juni 2014

Week 5 roadtrip: Mount Remarkable-Alice Springs

7 – 13 april

Maandag 7 april: We hadden een pijl gezien naar een wandelpad, ‘the Melrose Nature Walk’. We volgden dit pad voor een half uurtje, toen we inzagen dat dit pad ons niet op 'Mount Remarable' zou brengen keerden op onze voetstappen terug en reden wat terug richting het stadje 'Melrose'. Daar vonden we een tweede wandelpad. We volgden het pad, maar dat splitste zich al snel zonder enige aanduiding. Na wat verloren te hebben gelopen stuitten we op een monument en een bewegwijzerd pad de berg op. Na een korte lunchpauze besloten we de berg op te klimmen. Het pad liep langs steile afgronden en was bij tijden moeilijk begaanbaar aangezien het bestond uit losliggend steengruis. Het was wel duidelijk dat er een aantal landslides hadden plaatsgevonden, en in één van deze kloven zagen we de restanten van een klein vliegtuigje.

Na vijf uren te hebben gewandeld bereikten we onze auto. We liepen snel nog een toertje over de hangbrug en reden toen door naar ‘Horrocks’ monument’, waar we aan een sneltempo een grote pot noedels hebben klaargemaakt omdat de vliegen ons in hordes aanvielen.

Dinsdag 8 april: We werden abrupt gewekt door zeer lawaaierige werkmannen, die aan de overkant van de snelweg een omheining aan het herstellen waren. We reden een tiental km terug om 'Hancocks’ lookout' te gaan bezichtigen. Vanop het uitkijkpunt zag je aan de ene kant de bergen (waaronder 'Mount Remarkable') en aan de andere kant de kust (met bovenaan 'Port Augusta' en 'Port Pirie' aan de andere kant). Daarna reden we 'Port Augusta' binnen en bezochten we het 'Wadlata outback center', waar de geologische tijdlijn van Australië in beeld wordt gebracht. De kolonisering van Australië kwam ook uitgebreid aan bod, waarbij de hoop op een binnenlandse zee dik tegenviel aangezien er uitsluitend een rode woestijn werd ontdekt. We zagen er ook een aantal informatieve filmpjes over de outback en de materiële cultuur van de aboriginalgemeenschap. Het heeft de hele dag geregend, het kwam dus goed uit dat we de hele namiddag in het museum door hebben kunnen brengen.

We hebben dan nog snel inkopen gedaan en een nieuw stoofje aangeschaft, aangezien het oude niet meer naar behoren wilde branden. We reden vervolgens door op zoek naar een kampeerplek. De invallende duisternis en de aanhoudende regen bemoeilijkte onze zoektocht. Uiteindelijk vonden we een geschikt plekje op 'tent hill rest area’.

Woensdag 9 april: Hele dag onderweg geweest, waarbij we gestopt zijn bij een aantal pittoreske uitkijkpunten. Het heeft de hele dag geregend, wat niet overeenkwam met ons beeld van een reis door de woestijn. We besloten om op 90 km van 'Coober Pedy', in 'Ingomar North rest area' te stoppen voor de nacht.

Donderdag 10 april: Na een uurtje rijden bereikten we 'Coober Pedy', de stad in de woestijn waar de helft van de bevolking ondergronds leeft om aan de ziedende hitte te ontsnappen. Al was de hitte ver te zoeken, het regende en waaide voor dood! We reden naar het informatiecentrum waar we vooral gebruik hebben gemaakt van het gratis internet. We besloten dat het tijd was voor een warme douche, en dus een nacht door te brengen op een camping. Uiteraard ging onze voorkeur uit naar de goedkoopste, en dus reden we Coober Pedy terug uit om op vier kilometer van de stad op een afgesloten kampeerplek ‘Riba’s’ te verblijven. We genoten met volle teugen van de douche, het was dan ook al een tijdje geleden dat we deze luxe nog hebben gehad. Daarna volgde een uitgebreide kooksessie en aangezien er gratis internet was, een blog-sessie. We hebben heerlijk geslapen op de stille kampeerplek.

Vrijdag 11 april: Vandaag zijn we compleet uitgerust gestart aan de rit van Coober Pedy naar Alice Springs. Alvorens onze reis te hervatten besloten we een bezoek te brengen aan de ondergrondse kerken in Coober Pedy. We stapten niets vermoedend binnen in ‘the Rivival Church’, waar we al snel in het snotje hadden dat de geloofsgemeenschap ietwat vreemde overtuigingen deelden. Onze vermoedens werden bevestigd toen Colin binnenwandelde en ons vroeg of we de heilige geest al ontvangen hadden. En uiteraard in tongen hadden gesproken, want dat doet iedereen daar blijkbaar. Met ingehouden lach bleven we respectvol en het leverde ons een gratis rondleiding op door de tunnel onder de ‘kerk’ (eerder hol met stoeltjes in). We zagen er een aantal gefossiliseerde schelpen onder black light. Hij toonde ons de schachten die initieel toegang gaven tot de mijn, die nu dus als kerk wordt gebruikt. Hij raadde ons aan om het ondergronds motel naast de kerk te gaan bezoeken, waarna hij nog wat godsdienstige shit spuide en ons wat boekjes meegaf over Revivalists in Europa.
We besloten het erop te wagen en stapten de receptie van het motel binnen. We mochten direct een kijkje nemen en daar werden we opnieuw getrakteerd op een bezielde godsdienstige monoloog van Ben, de eigenaar van het motel. Hij probeerde ons te overtuigen dat als je de bijbel niet letterlijk volgt, je niet in de hemel zal terechtkomen. Hij ging zelfs zover dat hij alles (familie en vrienden) zou opgeven als dat niet Gods weg zou zijn, hij wou het op de ‘juiste manier’ doen. Hij hield ons een uur aan de klap en liet ons dan snel het ondergronds labyrint zien waar je in alle luxe kan overnachten. Hij was een beetje uit zijn doen vertelde hij ons omdat ze net bestolen waren. Bij het uitgraven van de motelkamers is een grote cluster opaal aangetroffen, ter waarde van een half miljoen AUD. De grootste stukken lagen tentoongesteld in het motel, en die waren gedurende de nacht gestolen.

We zijn dan nog snel de Anglicaanse catacomben kerk gaan bezichtigen. We hebben Coober Pedy achter ons gelaten, en reden nog een 300-tal kilometer richting Alice Springs. We besloten rond half zes te stoppen en kamp op te zetten. Niet lang nadat wij op de kampeerplek waren toegekomen arriveerde een old timer die we eerder voorbij gereden waren. Een autootje van het jaar des heren 1930, zonder deurtjes. Hilarisch om daar dan twee oudere mannen te zien uitklimmen. We hebben een praatje met hen gemaakt, en kregen de ene na de andere anekdote over al hun avonturen en reizen. Ze vertelden ons dat de auto echt een “vrouwenmagneet” is, het is te zeggen, vooral vrouwen die dezelfde leeftijd hebben als de auto! Hilarisch!

Zaterdag 12 april: hadden we nog een 200 tal km voor de boeg vooraleer we Alice Springs bereikten. Daar toegekomen gingen we onmiddellijk naar het informatiecentrum op zoek naar interessante plekken die we hier moesten zien. De wifi hield ons efkes bezig, het was ook al enkele dagen geleden dat we bereikbaar waren geweest.

Zondag 13 april: hebben we opnieuw wat rondgehangen in Alice Springs. We zagen er heel wat Aboriginals ronddolen in en om de stad. Aan de stad passeert een rivier, maar gedurende het merendeel van het jaar staat deze rivier droog. In deze droge bedding groeperen Aboriginals. Deze aanwezigheid van rondhangende mensen geeft een wat vreemde sfeer, vooral omdat ze soms op bijzonder harde toon praten in hun eigen taalwat voor onscompleet onverstaanbaar is.

Verena

Geen opmerkingen:

Een reactie posten