Week 2 roadtrip: The Grampians

17- 23 maart


We startten onze week in de Grampians met een wandeling op de Piccanny, en vervolgens een wandeling op Mount Abrupt. De wandelingen waren nogal lastig voor onze ongetrainde lijven en het weer was mottig, maar de uitzichten waren dat alles meer dan waard.

Dinsdag 18 maart trokken naar de Mafeking, waar we het Brownings circuit volgden die ons leidde langs verschillende mijnschachten die gouddelvers uitgegraven hadden. Sommige putten waren echt ongelooflijk diep, dat we de bodem niet konden zien. 

We reden een beetje dieper de Grampians in en besloten een volgende wandeling te maken langs de “Jimmy Creek” die over de Serra Track leidde. De Serra track is eigenljk gewoon een chique woord voor een weg die speciaal is aangelegd voor 4X4 voertuigen.

De laatste wandeling voor die dag was Mount William, het bleek een krachtinspanning over een geasfaslteerde weg (helaas) die leidde naar een weerstation. Ergens in een uithoekje stond er ook nog een monument ter ere van de eerste mens die deze berg overwonnen had. Deze berg is eveneens de hoogste berg in de Grampians. We overnachtten ergens midden in de bush nabij Halls Gap.

Woesdagochtend reden we 'the Grampians' uit om een grot met schilderingen van de Aboriginals te bezoeken. We kwamen aan bij 'the Bunjil Shelter' en onderzochten alle rotsen in de omgeving. We vonden de rotsschildering en bestudeerden ze. We hadden in een museum vernomen dat deze rotsschildering een belangrijke betekenis heeft in de Aboriginal cultuur, maar aangezien er een grote geheimhouding is naar de Westerlingen toe is niet bekend wat deze plek nu zo bijzonder maakt.

In 'the Grampians' bezochten we erna dan het Brambuk The National Park and Cultural Centre. Hier liep een tentoonstelling over de verschillende seizoenen in 'the Grampians' en hoe de Aboriginals overleefden in het gebied. Er waren ook luidsprekers waaruit een luid gerommel opklonk om de zoveel minuten. Dit gerommel moest het geluid die een bosbrand produceert nabootsten. We doorliepen de verschillende tentoonstellingen en genoten de rest van de dag van het zonnetje terwijl we onze dagboeken aanvulden.

'S anderdendaags bezochten we 'the Wonderland'. Een gebied waar er verschillende mooie dingen te zien zijn. We klommen naar 'the Pinnacle'. Om dit uitkijkpunt te bereiken moesten we eerst door de 'the Grand Canyon', een smalle kloof met hoge steile, wanden waardoor een klein riviertje stroomde waar we meermaal over klauterden en waar we op een groep jongeren stuitten die aan het abseilen waren. We liepen ook door 'the Silent street', een rotsspleet die steil omhoog liep en waarna dan uiteindelijk de top bereikt werd. Eenmaal terug beneden besloten we nog twee watervalletjes te gaan bekijken, Splitters Falls en Turret Falls. Veel klimwerk voor immens kleine watervalletjes. Op het pad kwamen we veel salamandertjes tegen die snel wegschoten als we naderden.

We reden via een onverharde weg ook nog naar 'the Manja Shelter', een verloren rotspartij in the middle of nowhere waar verschillende schilderingen van Aboriginal's te zien zijn. We wandelden aan een hoog tempo richting de rots, aangezien het toch al wat later was, en keken vol verwondering naar de vele afbeeldingen. We zagen er handafdrukken, eigenlijk de negatieven die zichtbaar zijn doordat er oker rondom was geblazen. Er waren ook afbeeldingen van mensen en sporen van dieren. In het bezoekersboek stond aangegeven dat het leuk is om ook een rond te klimmen en zelf op onderzoek uit te gaan. We kropen dan ook op en onder rotsblokken. We overzagen het landschap vanuit een iets hoger gelegen grot en keerden dan snel terug naar de auto. We hebben die nacht geslapen op de Wanon Falls campingground, in Hamilton.

Vrijdag zijn we terug naar Warnambool gereden en bezochten er het Thunderpoint. Het was echter zeer slecht weer, regen en sterke wind. We overzagen dus alles vanuit de auto. We wilden het Maritime centre bezoeken, maar het was te betalen om binnen te mogen. We besloten dus om onze centjes er niet aan te spenderen en hebben in het informatiecenter wat rondgehangen.

Toen we een geschikte kampeerplek hadden gevonden, hebben we een vuurtje gestookt om de koude te verdrijven. Het koste ons ettelijke pogingen en heel wat papier, maar ons vuurtje brande en we genoten dan van de heerlijke avond.

Zaterdag begonnen we aan de Indeginous tour, waarbij we terecht kwamen bij Mount Eccles. We kookten er een soepje en ik kon Marieke overtuigen om twee kleine wandelingetjes te doen (ze had niet veel zin om in de frisse temperaturen rond te lopen :D). We bezochten een grot (the Cave, originele naam he!) die gevormd is door magmablokken. Daarna klommen naar een uitkijkpunt vanwaar we een meertje zagen. Wat verder exploreerden we dan the Natural Bridge, een prachtige tunnelgrot onstaan uit een lavatunnel.

We reden nog wat verder langs de Indeginous tour en besloten te stoppen voor de nacht in Sawpit Narrawong. Op deze kampeerplek waanden we ons eventjes in Duitsland, aangezien er bijzonder veel Duitsers rondliepen en lawaai hielden.

Zondag reden we de Indeginous tour af en bereikten we Portland. We gingen naar het informatiecentrum waar we te horen kregen dat er een gratis douche in de buurt was. We hebben uiteraard van deze weelde gebruik gemaakt en genoten van een warme, korte douche. Ik kreeg bijna een zenuwinzinking toen ik zag hoe verknosseld mijn haar wel was. We sloegen wat voorraad in bij de Aldi en reden terug naar Sawpit Narrawong kampeerplek.

Marieke en Verena