Week 23/ laatste week in Melbourne

3-9 maart

Dinsdag zijn we samen met Jannemiek het 'Anzac Memorial' gaan bezoeken. We bewonderden de architecturale schoonheid van het monument en de prachtige omgeving terwijl de zon langzaam verdween aan de horizon. Het monument is symmetrisch aangelegd en rijkelijk versierd met standbeelden en quotes. Dit feeërieke gebouw straalt dan ook grootsheid en sereniteit uit.

Het monumentale gebouw is omringd door aangelegde tuinpartijen, met op elke hoek van het gebouw een soort van bastion dat volgens ons mogelijk geïnspireerd is op Vauban.

Helaas waren we te laat om de tentoonstelling binnenin te kunnen bezoeken.

We hoorden in de verte een geanimeerd geroezemoes en besloten dit eens van dichtbij te gaan bekijken. Bleek dat er aan de overkant van de weg een toneelstuk in openlucht aan de gang was. We konden het niet zo goed volgen, maar de vele 'aaargghs' deden ons vermoeden dat piraten de hoofdrol speelden.

Onze zoektocht naar een auto heeft op 5 maart een wagentje naar ons zin opgeleverd! Hannah had beloofd ons te voeren naar Geelong, waar ons toekomstige voiture bij de handelaar stond. Helaas waren het de oscars op tv, en dat kon Hannah echt niet missen! Ze leende ons haar auto en dus gewapend met een kaart en wegbeschrijving van google, vertrokken we naar Geelong. Naar de autodealer rijden bleek niet zo moelijk, eenmaal daar inspecteerden we de auto en maakten er een proefritje mee. Het was snel duidelijk dat dit hem zou worden en dus sloten we de deal.

De terugrit ging vlot tot we ons in Melbourne-stad bevonden. We hadden niet echt nagedacht hoe we terug aan ons hostel zouden geraken... Nuja we waren al vrij laat bij ons vertrek, en dus zijn we dan snel snel vertrokken zonder na te denken over de terugrit. We hebben in een winkeltje de weg gevraagd en bleek dat we op de juiste baan zaten. We zijn heelhuids teruggeraakt en vonden een parkeerplek waar we onbetaald veilig konden staan voor de nacht.

Zicht op Melbourne

We besloten de week nog uit te werken en ondertussen onze auto van de benodigde kampeerspullen te voorzien. We kochten een matras, opbergbakken en een kookvuurtje. We organiseerden de auto en voor we het wisten stond het weekend voor de deur. Onze roommate Jannemiek zat er wat door, haar stage verliep niet zoals ze zich had voorgesteld. Het weekend was voor haar nog een zwart gat en omdat ons vertrek haar nogal zwaar viel, besloten we als afscheid en om haar op te beuren haar mee uit kamperen te nemen voor het weekend.

Vrijdagavond zijn we dan samen vertrokken voor het weekend. We reden richting Geelong, en genoten van de pasverworven vrijheid. Jannemiek volgde met enthousiasme onze luchtige conversaties (filosoferen over het leven, marxisme,... :D).

We zochten een tijdje naar een geschikte parkeerplek om onze allereerste nacht in de auto door te brengen. Toen het donker begon te worden besloten we dan maar om te parkeren op een kleine parkeerplaats nabij het strand. We wandelden nog wat rond en genoten van een boterham met tonijn, alvoorens we onze matras in de auto voor het eerst uit probeerden. Met z'n drietjes op de neergeklapte achterbank bleek toch wat krapjes. We overleefden de nacht en 's ochtends verorberden we ons ontbijtje met het geruis van de woeste golven als achtergrondmuziek.

We besloten om Point Cook te bezoeken. Veel was daar echter niet te zien, tenzij tegen betaling.

Vol spanning zaten we te wachten op de luchtshow. Een informatiebord vermeldde dat er gedurende het weekend verschillende prachtige oude vliegtuigen opstegen vanaf de luchthaven van de militaire basis. Deze vliegmachines zouden dan over de parkeerplaats vliegen, zodat toeschouwers een mooi zicht hebben. Helaas bleken dit weekend alle piloten op verlof, wat eigenlijk wel kon aangezien het Labourday-weekend was. We hebben dus met andere woorden op een aantal vrijetijds-vliegtuigjes niets zien overvliegen!

We reden door naar Torquay Beach waar we met Hannah hadden afgesproken. We huurden een wetsuit en een surfplank en doken de woeste golven in, onze eerste surfervaring tegemoet. De golven waren naar ons gevoel toch wel wat sterk en we gingen dan ook meermaal kopje onder. Na ettelijke pogingen lukte het ons om nu en dan onszelf op de plank te heisen en erop te balanceren terwijl een golf ons terugvoerde naar het strand.

Echt surfen, en dus rechtstaan op de plank, lukte nog niet maar we blijven proberen :D Achteraf waren we het erover eens dat surfen en een goede golf pakken, een vrij kriebelend, magisch gevoel nalaat dat we absoluut nog meerdere keren willen ervaren.



We namen afscheid van Hannah en besloten om aan de auto een kookje te zetten. We maakten kennis met onze buurman die een thee'tje kwam drinken, jaja kitesurfen daar krijg je dorst van! Hij was bijzonder vriendelijk en gaf ons alledrie een biertje (Corona). Onze maaltijd bestond uit boontjes in de tomatensaus, die helaas naar waspoeder smaakten, eitjes en brood. We leerden dus dat de waspoeder best niet samen met de potten en de pannen wordt opgeborgen in de auto :D

We maakten nog een wandeling langs het mooie strand en in de duinen. Waarna we verder reden naar Bell's Beach. Een idylisch strandje waar we kort een fotosessie hielden. We reden verder richting “the Great Ocean Road” en ondervonden al snel dat het geen sinecure zou zijn om een overnachtplek te vinden. Net nadat de zon in de zee was gezakt, besloten we onze kans te wagen bij een caravanpark nabij Airey's Inlet. We waren laat maar hadden oeresjanse! Er was net nog één plekje vrij en de dame van het caravanpark was zo vriendelijk om de deur nog te openen voor ons.
We deden een poging om een avondmaaltje in elkaar te flansen, noodles met een verse wortel. Helaas werden onze kookmaneuvres onderbroken door een hels kabaal, oja we hadden het brandalarm doen afgaan. Blijkbaar was de stoomproductie van onze kooksessie te intens.

Zondagochtend daalden we af naar een prachtig strand genaamd Urquhart Bluff. We kuierden er wat rond en aanschouwden de geërodeerde rotsformaties. Kleine kinderen genoten al kirrend van het frisse water, mannen stelden hun hengels uit en kefferkes zaten elkaar achterna over het strand. Tegen de middag besloten we terug richting Melbourne te trekken om Jannemiek terug te brengen en ons laatste loon op te halen.

                 

Zondagnacht sliepen we voor de allerlaatste keer in 'the Coffee Palace'. Het was een bijzonder bewogen nacht. Onze kamergenoten vonden het maar normaal om meerdere keren het licht aan te steken en compleet dronken de kamer rond te strompelen. Veel rust hebben we dus niet gehad.

Verena