25 nov- 1 dec
Maandag 25 nov: The third day and
last day of THE NEW JOB
Satha stond er
weer alleen voor aan het begin van de shift en besloot dat het wel een goed
idee zou zijn om een nieuw meisje bij ons in te delen. Een Française die niet
op haar mondje gevallen was. We begonnen vol goede moed. We kregen echter naast
een tweetal kleine kamers (die ons beloofd waren) ook grote kamers en
appartementen in het andere gebouw.
We hadden een
grote kamer gedaan, toen we tot de vaststelling kwamen dat we geen stofzuiger
hadden. Aangezien we nog een aantal andere kamers in het andere gebouw moesten
checken, gingen we daarheen en vertelden Michelle dat we zonder stofzuiger
zaten waarop ze hem direct belde en de telefoon aan mij gaf zodat ik het aan
Shaun kon vertellen. Tien minuten later komt de Shaun en vraagt hij me waarom
ik hem niet gebeld heb en hem verteld heb dat we zonder stofzuiger zaten. Ik
zei ik heb u gebeld! Maar geen reactie! Opmerkelijk is dat er verwacht wordt
dat je Shaun of Satha belt als er zich een probleem voordoet, maar dat doe je
dan met je eigen gsm. Met andere woorden je betaald zelf voor alle interne
communicatie! Dat ziet ge van hier ahja!
Na een
inspectie van de kamer die we hadden gepoetst bleek dat we hier en daar nog wat
over het hoofd hadden gezien. De reactie van de “vrouw met de vreemde armen”
was dan ook om ons eindelijk een deftige opleiding ter geven en ons te
vertellen juist wat te poetsen en hoe. Na nog wat verder te werken komt de
Shaun op ons afgestormd met de boodschap dat we niet betaald gaan worden voor
de kamer die we net hadden gedaan. De kamer in kwestie was bezet door gasten en
dus hadden we snel alles opgeruimd. We hadden echter een “garlic peal” over het
hoofd gezien.
Shaun kon ons
dat uiteraard niet zomaar meedelen! Hij bevool ons met hem mee te komen naar
het andere gebouw. Daar toegekomen opende hij de deur en bleek dat de gasten
terug in hun kamer waren. De Française kon met moeite een lach onderdrukken,
Marieke en ik deelden een veelbetekenende blik. Op de gang vertelde hij ons dan
wat nu eigenlijk het probleem was: een velletje van een lookteentje!
Onze laatste
kamer werd geïnspecteerd door Shaun en Satha. Dat Satha een ei is, is wel al
duidelijk. Hij daalde echter onder het vriespunt in onze achting toen hij een
zogenaamde vlek zag in een pas gepoetst toilet en Marieke bij zich riep om een
pluisje van het tapijt te halen! Er kwam een klusjesman binnen toen we het bed
aan het maken waren in de aanpalende kamer en die vertelde ons dat het
poetsteam steeds uit nieuw volk bestond. Hij was serieus aan het roddelen en
werd bijna betrapt door de “vrouw met de vreemde armen”.
De Française
was furieus over de behandeling die we kregen en ook wij waren er niet over te
spreken. Na de shift spraken we met de hoofdmanager, en ze ging ons ‘s anderendaags
nog eens een opleiding geven om efficiënt te werk te gaan. We zeiden ok, maar
besloten om niet meer terug te gaan nadat we onze job in het hostel terug
hadden gekregen. We waren na wat rekenwerk tot de vaststelling gekomen dat we
vijf uur hadden gewerkt en dat we slechts voor twee uur zouden worden betaald.
We bespraken dit met Hannah, de manager van het hostel waar we verblijven. Ze
zei dat dit echt niet door de beugel kon en vroeg ons dan ook prompt of we onze
job niet terug wilden in het hostel.
Dinsdag
probeerde Shaun ons te bereiken, maar wij begonnen dan net onze shift in het
hostel :D
Zaterdag was
een rustige dag, maar de nachtrust werd verstoor door Rhiannon (kamergenote) die in het
midden van de nacht dronken binnen kwam gestormd. Ze vond het ook nodig om
bewust een andere kamergenoot van ons te wekken! Bij het opstaan s
’anderendaags voelde ik me niet echt 100% en dus besloten we om er een rustige
dag van te maken en om vroeg te gaan slapen.
Ook zaterdagnacht
niet echt goed kunnen maffen aangezien onze kamergenoten besloten om veel
kabaal te maken. Ten eerste was er Alex, zo zat als een ei, die samen met een
vriend de kamer kwam binnen gestormd op zoek naar zijn sleutel. Zijn
wederhelft, Rhiannon, vond het nodig om midden in de nacht verslag uit te
brengen van de avond aan Andrea, een andere kamergenote. En dan is er nog Tizian
die opnieuw tot een gat in de nacht heeft liggen hoesten, nuja ja hoesten kan
je niet echt meer noemen. Het valt beter te omschrijven als het ophoesten van
een halve long. (Donderdag woonden we een comedy-avond bij waarbij Tizian
uiteraard op de eerste rij zat. Hij vond alles vrij hilarisch en lag dan ook
veel plat van het lachen, waarop vaak een hoestsalvo volgde. Een van de
komieken testte een aantal nieuwe grappen uit die avond en zei dat hij kon
meten aan Tizians reactie of hij ze al dan niet zou verder gebruiken. “Its
funny if he coughs a kidney up!” :D).
Het gevolg van
deze slapeloze nachten is dat ik nu compleet ziek ben. Ongelooflijk veel
keelpijn, stem in geen velden of wegen te bespeuren en hoofdpijn. Aangezien we
ons wat verveelden wou ik graag gaan zwemmen. We hadden al van een aantal
mensen gehoord dat het een bijzonder fijn zwembad was. Zoals gewoonlijk was
Marieke niet echt te vinden voor het idee (het was niet de eerste keer dat ik
het voorstelde), maar ze gaf uiteindelijk dat toch toe. Eenmaal daar bleek het
zwembad gevuld met zout water. Na even hieraan te moeten wennen, hebben we een
aantal baantjes getrokken en genoten van een bubbelbadje. Daarna hebben we een
bijzonder lange douche genomen! Eindelijk propere douches met warm water! Iets
dat in het hostel helaas ontbreekt.
Verena
Geen opmerkingen:
Een reactie posten