Week 13 en 14 / Kerst en Nieuw

23 dec-5 jan

De twee weken van de feestdagen werd ons de kans geboden om wat meer shifts te doen, aangezien de feestbeesten hier niet echt veel willen werken in deze periode. Wat voor ons eigenlijk goed uitkomt, want wij willen wel geld verdienen. De feestdagen zelf worden dubbel betaald, dus money money money :D

We besloten om 4 uur per dag de housekeeping te doen, gevolgd door 1 uur de keuken op te kuisen en dan erna 1 uur de toiletten te poetsen. Ain't this a glamorous job hé? :D

Nuja het komt erop neer dat we deze week 35 uren hebben gewerkt. Wat ook betekent dat we niet echt veel tijd hadden voor iets anders. Op kerstavond hebben we opnieuw een lekkere curry gemaakt en zijn we uitgegaan met bijna iedereen van de staff van het hostel. We trokken naar “Hotel Barkley”, waar er een feestje was “at the rooftop bar”! Een van ons collega-housekeeprs werkt er en voorzag ons dan ook van wat extra alcohol in onze drankjes ;). Het was een bijzonder fijne avond waarbij de wodka rijkelijk vloeide. S’ochtends kon Marieke de slaap niet vatten en besloot om met haar familie te skypen. (ze mist de mininichtjes en het neefje zo hard!).

Na een nachtje uitzetten (gelijk dat ze dat in de Westfluten zeggen), was opstaan en terug aan het werk gaan bijzonder hard! Tussen het werk door hier een daar een dutje gedaan en besloten dat we de week erop toch niet zoveel shifts zouden doen.

Verena

Verena aan het verbroederen met Italië

Op zaterdag was er het veel besproken "staff" kerstfeestje. Het feestje was al heel veel uitgesteld geweest, maar op zaterdag kwam het er dus eindelijk van. Er was een bbq voorzien, alle verschillende soorten worsten met sponsbrood en kippenvleugeltjes. Gelukkig waren er ook groenten voorzien en was er ook fruit aanwezig (die helaas grotendeels verspild is geweest opdat het veel te lang buiten stond. Tijdens dit kerstfeestje werden er prijzen uitgedeeld aan de beste/ slechtste staffmembers in verschillende categorieën. Verena en ik werden onder één noemer geplaatst als de Belgische tweeling!! En we waren genomineerd voor beste housekeepers en hebben die ook met glans gewonnen ;) . De andere categorieën liepen nogal uiteen. Van meeste norse receptionist, over grootste mannen/ vrouwenverslind(st)er.  Er kwam nogal veel drank aan te pas met als gevolg dat een groot deel van de staff er goed beschonken bij liep. Onze prijs voor beste housekeepers betrof twee flessen wijn die we dan maar direct geïnd hebben.

Marieke

De week van 1 januari hebben we iedere dag housekeeping gedaan. Met Nieuwjaar hebben we besloten om niet al te veel te drinken aangezien we nog steeds aan het recupereren waren van het slaaptekort van de week ervoor. Ivar moest werken in de stad en dus zijn we tegen het eind van zijn shift afgezakt richting stad. Eens daar aangekomen bleek dat het hele centrum auto en tramvrij was gemaakt en het krioelde er van het volk. Er was een optreden op één van de pleinen en er stond een groots vuurwerk op het programma. We zijn Ivar gaan oppikken van zijn werk (hij maakt pizza bij Vapiano) en doken het feestgedruis in op zoek naar “fish and chips”. We zijn uiteindelijk op een terrasje beland waar we genoten van heerlijke frietjes en lekker verse vis :D

cleaning crew

Na nog wat rond te slenteren in de mensenmassa in het centrum besloten we terug te keren naar St Kilda (plek waar we verblijven).
In het hostel nog wat rondgehangen en dan net voor het nieuwe jaar startte naar het appartement van de manager van het hostel getrokken. Daar hadden we een excellent zicht op het vuurwerk dat werd afgestoken boven de stad en boven de verschillende badplaatsen. Het vuurwerk was echt fantastisch. Het werd afgestoken vanaf de daken van de hoogste gebouwen in de stad, waardoor het voor iedereen goed zichtbaar was. Het duurde om en bij een kwartier; en was bijzonder spectaculair.

Daarna ontstond er spontaan een feestje in het appartement en leerden we een Schotse traditie kennen. Een soort van dans in een cirkel met gekruiste handen en er werd een lied gezongen dat ons vreemd was!

Na een tweetal uurtjes zijn we terug naar het hostel getrokken waar we nog even met de kerel (Sam) die de nachtshift had hebben rondgehangen. Er kwam een Franse jongen thuis, die echt compleet zat was. Hij viel dan ook in slaap op de zetel in de voorhal van het hostel. Een slapende kerel vormt uiteraard een uitstekend slachtoffer voor een stiftaanval op zijn gezicht. Marieke en ik hebben een aantal kleine tekeningetjes op zijn gezicht aangebracht. Sam vond het na een eigen toevoeging genoeg en leidde de jongen naar de tv-kamer waar hij zijn roes op de zetel kon uitslapen.

Donderdag was een iets mindere dag, avond eigenlijk. Tijdens het avondeten ben ik erin geslaagd om mijn tand te breken op een graantje in de toast. Twee vrij grote brokken van mijn eerste kies. Gelukkig had ik er geen pijn in, maar een tandartsbezoek kon uiteraard niet uitblijven. Een geluk bij een ongeluk is dat net naast het hostel een tandartspraktijd zit. Ze heropenden maandag, dus mijn plan was om er om negen uur op hun stoep te staan in de hoop zo snel mogelijk een afspraak te maken.

Aangezien er nog wat shifts openstonden hebben we op woensdag en in het weekend nog wat meer taken op ons genomen. Met andere woorden onze dagen na het nieuwjaar waren vooral gevuld met werken. Zaterdag kwam Laura ons zoeken en vond ons al poetsend in één van de badkamers. Er was iemand bij haar op het werk die zocht naar twee schoonmakers voor een kebabzaak die bijna ging openen. We hebben uiteraard toegezegd nadat ze ons vertelde dat het zeer goed betaald zou worden.

Onze zaterdag bestond uit vier uur housekeeping, 1 uur keuken poetsen, 1 uur badkamers poetsen en dan zijn we drie uur de ruiten van verf en andere vuiligheid gaan ontdoen. Safe to say dat we hierna vrij moe waren. En de zondag zag er net zo uit. De Griekse kebabzaak zou woensdag openen en er was nog bijzonder veel werk. De baas had veel stress en had nog veel werk, maar als wij begonnen poetsen stopte hij wel met werken. We vonden het nogal eigenaardig dat de eigenaar zelf niet hielp. Ik vermoed dat dit eigen is aan de Australische mentaliteit, want bij ons zou de eigenaar toch zelf de laatste loodjes leggen. We werden door voorbijgangers ook vaak aangesproken en gefeliciteerd met “ onze” nieuwe zaak.

Verena