week 5 in Melbourne

28 oktober- 3 november

Maandagmorgen wachtte er ons een kleine ontgoocheling aan het ontbijt. Het luxueuze ontbijt van Melbourne International Backpackers werd vervangen door een eenvoudig ontbijt bestaande uit pannenkoeken. Maximaal drie per persoon (you greedy pigglets!) en omdat het al 8.30u was konden we net nog eentje bemachtigen! Om tien uur startte onze eerste werkdag met een introductie van onze kuiskompanen en werd de werkmethode uitgelegd. Ik wil niemand verder vervelen met een uitgebreide uitleg over je hoe je moet kuisen.

Omdat we met velen waren om te starten werden we in twee groepen opgedeeld en kwam Titian, een Duitser in ons werkgroepje terecht. Titian is een Duitser, excuseer een kerel uit Beieren! Hij is bracht wel animo in ons groepje. Na het werk vertrokken we voor een wandeling naar het strand van St Kilda. Na een wandeling van twee uur langs het strand van het linkse deel van de baai, besloten we van rechtsomkeer te maken zodat we voor sluitingstijd in de supermarkt om eten konden. We waren allebei niet echt bij de pinken en brachten een kant en klare maaltijd mee naar huis in plaats van een paar cordon blues! Lol!

Dinsdag zijn we net iets vroeger opgestaan zodat we misschien meer pannenkoeken konden bemachtigen! Daarna hadden we dan onze eerste echte werkdag voor de boeg en ondanks de vele kamers zijn we er toch in geslaagd min of meer rond te geraken. Daarna hebben we zowaar onze beste spaghettisaus tot nu toe gefabriceerd!

Woensdag zijn we na het werk vertrokken richting Melbourne City, terug naar de State Library voor het gratis internet! Eindelijk contact met de buitenwereld! Vlug nog enkele mailtjes versturen naar de vrienden en het web afzoeken naar vacatures en de namiddag was weeral gepasseerd. Het vooruitzicht naar het restje van de heerlijke spaghettisaus deed ons het water in de mond krijgen. Tot onze grote verbazing bleek onze saus pootjes te hebben gekregen! Teleurstelling alom! Door het gebrek aan ingrediënten zat het er niet in om deze saus te evenaren.

Marieke

Donderdag was een bijzondere “lazy day” na onze werksessie. Er kwam maar geen beweging in en dus zijn we dan maar in het hostel gebleven. We hebben uitgebreid gekookt die avond. Zelfgemaakte balletjes in tomatensaus met gestoofde worteltjes en aardappeltjes. Heerlijk!

Vrijdag zijn we dan na het werk direct (na een welverdiende douche) richting bibliotheek getrokken. Helaas waren we zodanig verdiept in conversatie dat we compleet de verkeerde weg hadden ingeslagen en waardoor we toen we uiteindelijk de bieb bereikten, er voor een gesloten deur stonden. Blijkbaar is de bib s’ vrijdag en in het weekend open tot 18u en niet zoals in de week tot 21 u. Nuja door het raam kwam er dan toch nog wat gratis wifi aangevlogen en zo waren we alsnog in staat om de mailtjes te lezen en die facebook te checken.

Na een uurtje tegen een glazen deur aangeleund te staan en te staren naar de schermpjes van onze gsms, zijn we dan afgezakt richting “The Fitzroy Beergardens”. Hetzelfde cafeetje waar we vorige week voor het eerst deelnamen aan het couchsurfing-evenement dat er elke vrijdag doorgaat. Er was opvallend minder volk, wat hoogstwaarschijnlijk te verklaren valt door de grote hoeveelheid Halloweenfeestjes. We hebben er Will leren kennen. Een Australiër die nog studeert en die zijn zetel dus aanbiedt op de couchsurfing site. Sympathieke kerel, die bij tijden een ietwat verveelde indruk naliet. Zijn vriend Todd, een Nieuw Zeelander, is een doctoraat-student die de evolutie van planten bestudeerd. Een zeer vriendelijke en grappige kerel, die ons heeft ingewijd in de bizarre drankcultuur die Nieuw Zeelanders er blijkbaar op na houden! Het is daar blijkbaar de traditie om op 2 november een gans krat (12 flessen van 650 cl) leeg te drinken. We waren uitgenodigd om dat drankspektakel te gaan aanschouwen. We hebben gepast, op de mooiste dag van de week (28 graden) leek het ons fijner om een park te gaan bezoeken. Dylan was ook weer van de partij en was aan het eind van de avond zo vriendelijk ons een lift te geven naar de tramhalte waar we aansluiting zouden hebben naar ons hostel. Helaas hebben we deze tram gemist en mochten we dus te voet naar huis. Na een klein uurtje wandelen kwamen we toe in het hostel, waar de Halloweenvierders nog een laatste sigaretje opstaken alvorens het bed in te duiken.

Aangezien het wat laat was vrijdagavond hebben we tot de middag in bed gelegen. Het was een bijzonder mooie dag en dus trokken we naar het “Yara Bend park”. Om het park binnen te treden moet er een brug overgestoken worden over de Yara rivier. Deze brug is voor fietsers en voetgangers. Door dit park zijn er echter een aantal wegen aangelegd, waarbij het verkeer bij tijden de sereniteit verstoorde. We hebben er wat in de zon liggen soezen en rond 15u besloten we om een wandelingetje te maken. We vonden een klein paadje dat langs de rivier liep. Een prachtig schouwspel aan planten en vogels ontvouwde zich voor ons in een zonovergoten riviervallei waar zo nu en dan een zuchtje wind de bladeren deed ruisen. Aan de overkant van de rivier zagen we een groot statig gebouw met een aantal kruisjes op het dak. Naast dit gebouw waren een aantal weides met paarden. We gingen de bocht om en hoorden muziek en het gezellige geroezemoes van een groepje feestvierders. Toen we wat beter zicht hadden op de oever aan de overkant, bleek er een huwelijksfeest gaande te zijn. Waarbij het bruidspaar en de gasten vergezeld werden van schapen.

Aangezien we niet zo goed wisten waar we juist waren besloten we om een ander pad in te slaan en zo dan terug te keren. We liepen nog een tijdje in de riviervallei en kwamen dan uiteindelijk op een van de wegen terecht die dus door het park lopen. We zijn dan maar de weg overgegaan en via een voetbalplein stonden we dan plots aan het beginpunt van onze wandeling! Na nog even van de zon te genieten op een bankje besloten we dan huiswaarts te keren. We besloten om de tocht naar huis te voet te ondernemen, en waren iets van een tweetal uur onderweg. Er was bijzonder veel volk op straat en het merendeel was chique opgekleed (lees: uiterst kort gerokte dames met lagen make up en zeer hoge schoenen waarop ze al wankelend hun extreem spannende, meestal zwarte kleedje naar beneden probeerden te trekken). Toen we bijna aan het hostel waren riep een kerel naar ons “Happy Derby Day”, wat dus de verklaring is voor al die opgemaakte gezichten, strakke jurkjes en natuurlijk ook voor al die mannen in pak (smelt :D).

Zondagochtend loeide de wind buiten, wat ons niet echt aanmoedigde om op te staan. Rond de middag hebben we dan genoten van een ontbijtje (corn flakes met yoghurt, apart super maar samen misschien toch niet zo een goed idee) en dan richting bibliotheek! We hebben wilde verhalen gehoord over een “wifitree” in de buurt van ons hostel. Helaas hebben we deze nog niet kunnen lokaliseren. Onze buurman Titian is net de kamer binnengewandeld en heeft zich bijna opgehangen in onze waslijn (die er al gans de week hangt en die hij dus zou moeten weten hangen), Marieke kwam even niet meer bij :D

Verena

Omdat we het kabeltje van het fototoestel vergeten zijn, zullen de foto's nog eventjes op zich laten wachten. We zullen ze nog mooi in de tekst zetten, maar de bib sluit nu, dus andere keer.