Week 6 in Melbourne

4 nov- 10 nov

Omdat we deze week niet zo heel veel hebben uitgespookt, wordt het een beknopt verslagje. Al onze voormiddagen worden gevuld met onze “housekeeping job”. Die regelmaat zorgt ervoor dat we ons niet goed meer herinneren wat we in de namiddag precies hebben uitgevoerd. Het was een week vol feestjes in Melbourne die werd afgesloten met de Melbourne Cup op dinsdag. De Melbourne Cup is is een dag vol met paardenracen, waarop zwaar wordt gewed. Het had wat weg van Waregem Koerse, maar dan met veel kortere rokken en minder extravagante hoeden. Wij hebben in het begin van deze week onze eerste duik in het zeewater genomen. De eerste meters waren redelijk qua warmte, maar eens we wat dieper het water ingingen was het toch kouder dan gehoopt. (ja met bijhorende kreten). Het koude water en de ongelooflijke rioolgeur van het water of het strand zorgde ervoor dat het slechts bij een duik bleef en we op een ander deel van het strand zijn gaan “opdrogen”.

Donderdag had ik mijn groepssollicitatie gesprek bij T2,, een theewinkel. We werden in groep vaardigheden aangeleerd zoals, hoe werk ik met de kassa, hoe maak ik pakjes en hoe leg ik aan mijn klanten uit hoe ze lekkere (ijs)thee moeten maken. Ik was de enige niet-Austaliër daar aanwezig. Het gesprek en de rest van de avond zijn goed verlopen, maar helaas werd ik niet gekozen L Puh, pech voor hen!

Tijdens mijn sollicitatiegesprek, zat Verena haar tijd te verdoen in de “State Library” en kreeg ze plots een emailtje dat ze ’s anderendaags verwacht werd voor een sollicitatiegesprek voor een job ergens in St Kilda. Helaas bleek het om een misleidende vacature te gaan en in plaats van een job in de verkoop, ging het om deur-aan-deur verkoop. Toen ze op het sollicitatie gesprek verscheen, had ze al een licht vermoeden dat er iets niet pluis was aangezien twee mensen op de gang nogal luid op elkaar stonden te roepen om het al dan niet binnenhalen van een verkoop. Dan zijn we ’s avonds Verenas verdriet gaan verdrinken met een Stella in het Albert Park en daarna terug naar het CS- event in “The Fitzroy Beer Garden”. Opvallend was de aanwezigheid van nog drie andere Vlaamse deernes, wat betekende dat België die avond zowat het meest waren vertegenwoordig!

We hebben die avond nog andere nieuwe mensen ontmoet zoals een jongedame uit Taiwan, een Armeen, een Oostenrijker op “vakantie” ( in Oostenrijk kunnen ze geen Working Holiday Visa aanvragen, en die gast leek keihard op Kenneth), een architecte uit Kenia en een dokter uit Amerika. Naast de nieuwe gezichten hebben we ook enkele oude bekenden tegengekomen. Een hele groep gasten van het eerste couchsurfing event waaraan wij deelnamen, die ons meedeelden dat ze na dat event nog “efkes” zijn doorgezakt en ongeveer 300 dollar aan drank hebben opgesoupeerd. Ook Will was deze keer weer van de partij, deze keer zonder zijn vriend, Todd, omdat die terug naar Nieuw-Zeeland was voor zijn verjaardag!

Zondag zijn we naar “Lentils as anything” nabij Yarra Bend Park geweest. Dat is een restaurant waar je betaald wat je wil, afhankelijk of je het goed vindt of niet. Toen we arriveerden bleek er al een wachtrij te zijn van 10-12m (of toch zeer lang) met ongeveer 100 man voor ons. Terwijl we aan het aanschuiven waren kwam één van de medewerkers spontaan knuffels uitdelen. Dat wat exact wat we nodig hadden om de koude te verdrijven. Er waren verschillende gerechten waaruit je kon kiezen, waarvan je eigenlijk best van alles iets op je bord te schept. Er was ook dessert voorzien: een soort rijstebrij (maar het was geen rijst) met rozijnen. Dat was zeer lekker maar vrij zwaar!. Omdat het die dag niet zo warm was besloten we om het geheel af te sluiten met een warme chocomelk (soja eigenlijk), die ons allebei nogal misvallen is.

Terwijl we zaten te wachten op onze tram om tot aan Lentils te geraken, geraakten we aan de praat met een dame die in het bushokje zat te wachten op haar lift naar huis. Verena vroeg haar of ze toevallig geen vacatures hadden bij haar op het werk. En wonder boven wonder zochten ze nog “housekeepers” in het hotel boven de Aldi. Ze was zo vriendelijk om ons het nummer te geven en raadde ons aan om eens te bellen. 

’s Anderendaags belde Verena en regelde voor ons een “try out” ondanks het vreemd Engels van de persoon aan de andere kant van de lijn. To be continued...

Marieke

week 5 in Melbourne

28 oktober- 3 november

Maandagmorgen wachtte er ons een kleine ontgoocheling aan het ontbijt. Het luxueuze ontbijt van Melbourne International Backpackers werd vervangen door een eenvoudig ontbijt bestaande uit pannenkoeken. Maximaal drie per persoon (you greedy pigglets!) en omdat het al 8.30u was konden we net nog eentje bemachtigen! Om tien uur startte onze eerste werkdag met een introductie van onze kuiskompanen en werd de werkmethode uitgelegd. Ik wil niemand verder vervelen met een uitgebreide uitleg over je hoe je moet kuisen.

Omdat we met velen waren om te starten werden we in twee groepen opgedeeld en kwam Titian, een Duitser in ons werkgroepje terecht. Titian is een Duitser, excuseer een kerel uit Beieren! Hij is bracht wel animo in ons groepje. Na het werk vertrokken we voor een wandeling naar het strand van St Kilda. Na een wandeling van twee uur langs het strand van het linkse deel van de baai, besloten we van rechtsomkeer te maken zodat we voor sluitingstijd in de supermarkt om eten konden. We waren allebei niet echt bij de pinken en brachten een kant en klare maaltijd mee naar huis in plaats van een paar cordon blues! Lol!

Dinsdag zijn we net iets vroeger opgestaan zodat we misschien meer pannenkoeken konden bemachtigen! Daarna hadden we dan onze eerste echte werkdag voor de boeg en ondanks de vele kamers zijn we er toch in geslaagd min of meer rond te geraken. Daarna hebben we zowaar onze beste spaghettisaus tot nu toe gefabriceerd!

Woensdag zijn we na het werk vertrokken richting Melbourne City, terug naar de State Library voor het gratis internet! Eindelijk contact met de buitenwereld! Vlug nog enkele mailtjes versturen naar de vrienden en het web afzoeken naar vacatures en de namiddag was weeral gepasseerd. Het vooruitzicht naar het restje van de heerlijke spaghettisaus deed ons het water in de mond krijgen. Tot onze grote verbazing bleek onze saus pootjes te hebben gekregen! Teleurstelling alom! Door het gebrek aan ingrediënten zat het er niet in om deze saus te evenaren.

Marieke

Donderdag was een bijzondere “lazy day” na onze werksessie. Er kwam maar geen beweging in en dus zijn we dan maar in het hostel gebleven. We hebben uitgebreid gekookt die avond. Zelfgemaakte balletjes in tomatensaus met gestoofde worteltjes en aardappeltjes. Heerlijk!

Vrijdag zijn we dan na het werk direct (na een welverdiende douche) richting bibliotheek getrokken. Helaas waren we zodanig verdiept in conversatie dat we compleet de verkeerde weg hadden ingeslagen en waardoor we toen we uiteindelijk de bieb bereikten, er voor een gesloten deur stonden. Blijkbaar is de bib s’ vrijdag en in het weekend open tot 18u en niet zoals in de week tot 21 u. Nuja door het raam kwam er dan toch nog wat gratis wifi aangevlogen en zo waren we alsnog in staat om de mailtjes te lezen en die facebook te checken.

Na een uurtje tegen een glazen deur aangeleund te staan en te staren naar de schermpjes van onze gsms, zijn we dan afgezakt richting “The Fitzroy Beergardens”. Hetzelfde cafeetje waar we vorige week voor het eerst deelnamen aan het couchsurfing-evenement dat er elke vrijdag doorgaat. Er was opvallend minder volk, wat hoogstwaarschijnlijk te verklaren valt door de grote hoeveelheid Halloweenfeestjes. We hebben er Will leren kennen. Een Australiër die nog studeert en die zijn zetel dus aanbiedt op de couchsurfing site. Sympathieke kerel, die bij tijden een ietwat verveelde indruk naliet. Zijn vriend Todd, een Nieuw Zeelander, is een doctoraat-student die de evolutie van planten bestudeerd. Een zeer vriendelijke en grappige kerel, die ons heeft ingewijd in de bizarre drankcultuur die Nieuw Zeelanders er blijkbaar op na houden! Het is daar blijkbaar de traditie om op 2 november een gans krat (12 flessen van 650 cl) leeg te drinken. We waren uitgenodigd om dat drankspektakel te gaan aanschouwen. We hebben gepast, op de mooiste dag van de week (28 graden) leek het ons fijner om een park te gaan bezoeken. Dylan was ook weer van de partij en was aan het eind van de avond zo vriendelijk ons een lift te geven naar de tramhalte waar we aansluiting zouden hebben naar ons hostel. Helaas hebben we deze tram gemist en mochten we dus te voet naar huis. Na een klein uurtje wandelen kwamen we toe in het hostel, waar de Halloweenvierders nog een laatste sigaretje opstaken alvorens het bed in te duiken.

Aangezien het wat laat was vrijdagavond hebben we tot de middag in bed gelegen. Het was een bijzonder mooie dag en dus trokken we naar het “Yara Bend park”. Om het park binnen te treden moet er een brug overgestoken worden over de Yara rivier. Deze brug is voor fietsers en voetgangers. Door dit park zijn er echter een aantal wegen aangelegd, waarbij het verkeer bij tijden de sereniteit verstoorde. We hebben er wat in de zon liggen soezen en rond 15u besloten we om een wandelingetje te maken. We vonden een klein paadje dat langs de rivier liep. Een prachtig schouwspel aan planten en vogels ontvouwde zich voor ons in een zonovergoten riviervallei waar zo nu en dan een zuchtje wind de bladeren deed ruisen. Aan de overkant van de rivier zagen we een groot statig gebouw met een aantal kruisjes op het dak. Naast dit gebouw waren een aantal weides met paarden. We gingen de bocht om en hoorden muziek en het gezellige geroezemoes van een groepje feestvierders. Toen we wat beter zicht hadden op de oever aan de overkant, bleek er een huwelijksfeest gaande te zijn. Waarbij het bruidspaar en de gasten vergezeld werden van schapen.

Aangezien we niet zo goed wisten waar we juist waren besloten we om een ander pad in te slaan en zo dan terug te keren. We liepen nog een tijdje in de riviervallei en kwamen dan uiteindelijk op een van de wegen terecht die dus door het park lopen. We zijn dan maar de weg overgegaan en via een voetbalplein stonden we dan plots aan het beginpunt van onze wandeling! Na nog even van de zon te genieten op een bankje besloten we dan huiswaarts te keren. We besloten om de tocht naar huis te voet te ondernemen, en waren iets van een tweetal uur onderweg. Er was bijzonder veel volk op straat en het merendeel was chique opgekleed (lees: uiterst kort gerokte dames met lagen make up en zeer hoge schoenen waarop ze al wankelend hun extreem spannende, meestal zwarte kleedje naar beneden probeerden te trekken). Toen we bijna aan het hostel waren riep een kerel naar ons “Happy Derby Day”, wat dus de verklaring is voor al die opgemaakte gezichten, strakke jurkjes en natuurlijk ook voor al die mannen in pak (smelt :D).

Zondagochtend loeide de wind buiten, wat ons niet echt aanmoedigde om op te staan. Rond de middag hebben we dan genoten van een ontbijtje (corn flakes met yoghurt, apart super maar samen misschien toch niet zo een goed idee) en dan richting bibliotheek! We hebben wilde verhalen gehoord over een “wifitree” in de buurt van ons hostel. Helaas hebben we deze nog niet kunnen lokaliseren. Onze buurman Titian is net de kamer binnengewandeld en heeft zich bijna opgehangen in onze waslijn (die er al gans de week hangt en die hij dus zou moeten weten hangen), Marieke kwam even niet meer bij :D

Verena

Omdat we het kabeltje van het fototoestel vergeten zijn, zullen de foto's nog eventjes op zich laten wachten. We zullen ze nog mooi in de tekst zetten, maar de bib sluit nu, dus andere keer.