Week 4 in Melbourne

21 tot 26 oktober

Maandag was rustdag en hebben we niet veel uitgespookt. Dinsdag zijn we terug naar St Kilda getrokken om op zoek te gaan naar het Coffee Palace, die ook verbonden is aan de Australian Backpackers, de organisatie waarmee we al onze papieren geregeld hebben. Die konden antwoorden op nog enkele vragen die we hadden over Taks Refund en we vroegen ons af ze geen vacatures meer hadden. Toen bleek dat ze in het hostel zelf nog twee posities hadden voor de “kuisploeg”. In ruil voor gratis verblijf en een kleine som geld moeten we vier uur per dag poetsen gedurende vijf dagen van de week. Het houdt eigenlijk in dat we de kamers moeten stofzuigen, vegen en de bedden opmaken. Dit zorgt ervoor dat we voorlopig geen geld meer moeten uitgeven aan ons verblijf hier, wat onze grootste uitgavepost was tot nu toe. Omdat het maar enkele uren per dag is, maakt dat we nog tijd over hebben om op zoek te gaan naar een andere job. Een andere fulltime of iets aanvullend op dit werk, dat zien we nog wel.

Donderdag moesten we terug naar St Kilda, om onze nieuwe job te leren kennen, daar kregen we een rondleiding en werd ons uitgelegd hoe en wat we exact moeten doen. Hanna, de “big chief” en zelfverklaarde moederkloek beloofde goed voor ons te zorgen. Bovendien krijgen we een bed in de “Staff room” die veel mooier en properder zou zijn dan de ‘dorm rooms’. Daarna hebben we nog eventjes in de straten van St Kilda rondgedwaald en cv’s uitgedeeld, maar dat was niet bepaald succesvol.

Op vrijdag had ik mijn eerste jobinterview, zoals Verena ook bij de Cotton On groep, maar voor de volwassenen afdeling. Mijn gesprek ging door in South Warf DFO. Het was een zeer vriendelijke manager, maar er waren zoveel sollicitanten voor slechts twee posities dat de kans op slagen vrij klein is. Intussen blijven we verder zoeken. In dat shoppingcentrum hebben we nog veel cv’s uitgedeeld. Letterlijk elke winkel waar ze iemand zochten en dan nog enkele winkels waarvan we dacht dat het misschien wel leuk zo zijn om te kunnen werken.

’s Avonds hadden we ons aangemeld om deel te nemen aan een Couch Surfing-evenement, gezellig met enkele andere CS’ers babbelen een hapje eten en een drankje nuttigen. Ondanks de dure, maar niet echt lekkere drank en de beperkte hoeveelheid voedsel hebben we ons toch heel erg geamuseerd. Het was leuk om zoveel gelijkgestemde mensen tegen te komen. Mensen die uit alle uithoeken van de wereld komen en ook zoveel mogelijk de rest van de wereld willen zien. Die hopen zoveel mogelijk op te steken van anderen en misschien ergens een Couch te scoren! Tussen al deze aanwezigen zat Pieter een gast uit Wervik, die net vanuit Thailand was geland in Melbourne. Wat was het leuk om terug eens plat West-Vlaams te praten. We hebben ook nog enkele andere gasten ontmoet zoals Dylan, geboren in Sri Lanka, opgegroeid in Londen en die nu al tien jaar in Australië woont en werkt. En dan is er ook Sue, een meisje die zowat overal een beetje gewoond heeft binnen Indonesië. Ze is net als ons hier met een Working Holiday Visa. We hebben ook onze roommate uit het hostel tegen het lijf gelopen. Andrea komt uit Canada en heeft haar blijkbaar heel erg geamuseerd, want ze was pas heel laat thuis en beklaagde het haar ’s anderendaags ‘s morgens waarom ze dit zichzelf eigenlijk had aangedaan.

Wij hadden het ook laat gemaakt maar toch niet zo erg. De zaterdagmorgen zat er dan ook niet anders op dan onze slaap in te halen en daarna werd het tijd om onze rugzakken opnieuw te vullen zodat we zondag op tijd konden vertrekken. Op naar een nieuwe ervaring!

Zondag voor we vertrokken naar St Kilda, hebben we eerst nog volop gebruik gemaakt van ons resterende gratis internettoegang in Melbourne International Backpackers. Want in “The Coffee Palace” aka het hol van Pluto is het internet niet gratis en zullen we dus voorlopig er geen gebruik meer kunnen van maken. Terwijl we dus onze laatste MB aan het opsouperen waren aan leuke liedjes kwam onze Texaan in mijn ribben porren omdat hij toch niets beter te doen had. Hij moest pas in de avond naar het concert van Limp Bizkit en tot dan had hij de tijd om ons te “entertainen”. Hij toonde ons foto’s van zijn vier jaar oude dochter. Tegen dan was het tijd om afscheid te nemen.

Daarna zijn we met de tram richting St Kilda getrokken. Eenmaal aangekomen in “The Coffee Palace” kregen we onze kamer toegewezen. Kamer 16, de staff room. Wij waren voorlopig de enige in deze kamer. We zijn eerst nog gestopt in de supermarkt om eten en hebben we onszelf beloond met een zelfbereide en ‘succulente’ kip curry. De dag erna begon onze eerste werkdag dus kropen we vroeg onder de dekens om ’s anderendaags fris en monster aan de werkdag te beginnen.

Marieke