Week 3 in Melbourne

14 oktober-21 oktober

Maandag zijn we naar het Melbourne Museum geweest. In het eerste deel van het museum was een tentoonstelling “First Peoples”. Daarin werd het verleden van de Aboriginals uitgelegd. Het scheppingsverhaal vertelt over de arend Bunjil, de schepper en de kraai Waa, de beschermer. Door een wisselwerking tussen vooroudergeesten en schepper werd het land gecreëerd. Er werd ingegaan op de verschillende gebruiken en voorwerpen. De Aboriginals maakten mantels uit possumhuiden. Die huiden merkten ze met allerlei tekens, zoals rivieren, bergen en moerassen, die uiteindelijk een plattegrond vormde van hun leefgebied.

Er was ook het verhaal van William Buckley, een gedetineerde die het gevangenissysteem ontliep en in de outback ronddoolde tot een Aboriginalstam hem opnam als een van hen. Hij leefde dertig jaar met hen samen totdat de Britten het land verder wilden koloniseren. Buckley ging in ruil voor amnestie terug bij de Britten wonen en liet de Aboriginalstam zomaar aan hun lot over.

Het meest opmerkelijke is weliswaar de onderdrukking die de Aboriginals moesten verduren onder de Britten. Wij waren in elk geval met verstomming geslagen dat tot in de jaren ’70 nog altijd enorm discriminerende wetten van kracht waren. Een voorbeeld daarvan is de wet om kinderen van hun moeders te scheiden om de kinderen zogenaamd ‘beschaving’ bij te brengen! De broers en zussen werden daarbij ook nog eens van elkaar gescheiden omdat dit hen gewoon beter uitkwam. Dat bekent generaties ontwrichte gezinnen, waarvoor de Australische regering zich pas recent heeft geëxcuseerd. Het zal misschien aan ons, twee zachte eitjes, liggen maar wij vonden dat best wel aangrijpend.

Het tweede deel van het museum ging over dieren. We zagen voornamelijk skeletten van dinosaurussen en een gigantische walvis.

Er waren ook veel opgezette dieren. Daar hebben we onze eerste koala en vogelbekdier gezien!! Ze beschikten over een uitgebreide collectie vlinders, kevers en andere insecten (ja ook de bedbug!).

En uiteraard enkel de griezeligste dieren waren levend. We zagen er de giftigste spin van Australië: “de Red Back spider”, maar ook tarantula’s.

Bij momenten kregen we toch wel eventjes de kriebels.

Bij de onderzeewereld zagen we oa. een gigantische inktvis en de lelijke plobvis.




In het derde deel van het museum werden allerlei gesteenten tentoongesteld. Omdat we lichtjes in tijdsnood zaten, het was intussen al sluitingstijd, hebben we dit deel heel snel doorlopen. Het opvallendste waren de grote (replica) goudklompen die in lokale mijnen zijn opgegraven en twee kleine stukjes gesteenten van Mars! De rest waren maar mineralen. De wandeling terug naar huis verliep in de regen, maar gelukkig waren we er allebei op voorzien.

Dinsdag hebben we een hele dag in de “State Library” vertoefd. We hebben er een tentoonstelling over de geschiedenis van het boek bezocht 'Mirror of the world, books and ideas'.


Er was een deel van de tentoonstelling gereserveerd voor lokale auteurs waaronder Cecilia May Gibbs die verhaaltjes schreef voor kinderen.


We werden op slag verliefd op “Snugglepot en Cuddlepie” en hun vele vriendjes.

Het zijn zo’n schattige figuurtjes en daarom delen we een klein stukje van het verhaaltje over Bib en Bub:

Bib of Bub

Bib and Bub: Their Adventures
Said Bib to Bub: “Let’s play cricket

And ask Mr. Stork to be the wicket.”

Mr Lizard, he bowled very fast

But Platypus didn’t let them past

Mr Roo hit hard and away he hopped

And made Bib run. Till he almost dropped

The little Rabbits ran about

Very handy men to scout

Stork looked down his nose

Feared the ball mighted hit his toes

Mr Bear played strong and steady

For Possum’s googlies, always ready

The crowd was large and very gay

Every one enjoyed the day

But the game was spoilt, An Emu tall,

leaned over the fence and swallowed the ball
(Sydney 1925; Cecilia May Gibbs)

Omdat we daar net iets te lang hebben vertoefd hebben we niet de volledige tentoonstelling kunnen zien tegen sluitingstijd. Daarna hebben we nog wat in de multimediaruimte/ kinderhoek van de bibliotheek rondgehangen want die bleef open tot 21u.

Woensdag hebben we ’s morgens een bezoekje gebracht aan “Victoria Market”. Dit is een openlucht markt waar allerlei lokale (en soms minder lokale) goederen worden verkocht. Het staat bekent om zijn verse producten. Daarna hebben we ons nogmaals richting bibliotheek begeven. Daar hebben we eerst het tweede deel van de tentoonstelling 'The changing face of Victoria' gaan bekijken.

Daar zagen we het harnas dat Ned Kelly gebruikte voor het plegen van overvallen. Hij was een beruchte crimineel en een held voor het gewone volk, die de politie meerdere malen te slim af was. Hij kwam samen met de rest van de Kelly Gang helaas gruwelijk aan zijn einde.

De rest van de dag zijn we in de bibliotheek blijven rondhangen omdat we daar gratis 'supersnel' internet hebben!

We sloten de dag af met een wandeling naar de ‘Flagstaff Gardens’, waar er een huisje te zien zou zijn. We zijn er echter tot nog toe niet in geslaagd dit te vinden. We hebben echter het vermoeden dat dit fameuze huisje zich mogelijk in een ander park bevindt.

Marieke

Donderdag hebben we een hagelstorm getrotseerd om te gaan solliciteren. Het gesprek op zich heeft hooguit 10 minuten geduurd, waarbij er eigenlijk bijzonder weinig in detail werd gegaan. Volgende week zou ik dan te weten komen of ik al dan niet geselecteerd ben. Marieke heeft een mailtje gekregen en mag volgende week vrijdag ook op gesprek gaan. Het is voor dezelfde winkelketen (Cotton On). We blijven wel nog doorzoeken naar andere jobmogelijkheden.

State Library

En dan vandaag vrijdag 18 oktober hopen we deze blog eindelijk up to date te krijgen en de link te delen zodat jullie ons een beetje kunnen volgen.

Hierbij maken we gebruik van het 'supersnelle' internet in de 'State Library'.

Donderdag was ‘D-day’: het eerste jobgesprek! Na zorgvuldig (of toch niet) op te hebben gezocht hoe we er moesten geraken vertrokken we. Na een bijzonder koude en natte tocht kwamen we aan een brug over de spoorwegen. We moesten erover, en in de verste zagen we bijzonder donkere wolken naderen. Toe we ongeveer halverwege de brug waren kregen we dan ook de volle lading. Een hagelbui over ons. Het was zelfs zodanig erg, dat we op een gegeven moment achterwaarts de brug aan het overlopen waren. Die hagelbollen op ons benen en voeten (ik had ballerina’s aan) waren echt pijnlijk. Aan de andere kant van de brug zijn we dan na een korte verlorenloop-sessie toch terecht gekomen bij het fameuze shoppingcenter.

Het gesprek ging gewoon in de winkel door, samen met een ander meisje. Het was een eerste kennismaking. Nuja het was een bijzonder oppervlakkig babbeltje van om en bij de tien minuten. Wat een mens niet over heeft voor een job, die dan helaas aan mijn neus is voorbij gegaan. Eenmaal terug thuis hebben we een lekker warme douche genomen.

Verena

Vrijdag zijn we naar een park gegaan waarvan we dachten dat het Friztroy Garden was maar het was eigenlijk Treasury Gardens. We hebben ons daar in het park gelegd, rijstkoeken en kiwi’s gegeten en vooral gelezen en geslapen!. We hadden nood aan een luilekkermomentje. De wandeling daarheen duurde twee uur dus de rust hadden we wel verdiend. Het koelde daarna helaas snel af, waardoor we genoodzaakt waren ons boeltje terug in te pakken en terug huiswaarts te keren.

Verena uitgelaten op vrijdagavond

Na het avondeten zijn we nog eventjes in de keuken blijven hangen om nog enkele rondjes te manillen.
Tot een Franse gast, Matthew (Mathieu vermoedelijk) ons vroeg of we wilden meedoen aan drankspelletje waarvoor hij onze kaarten nodig had. Om het in kort uit te leggen was het de bedoeling om zo snel mogelijk zat te worden (zoals eigenlijk elk drankspel). De eerste goon met witte wijn was nog redelijk om te drinken, maar die Fransen hadden blijkbaar niet echt smaak en kwamen na een korte pauze terug met een tweede goon met echt superzoete witte wijn, waarvan wij allebei lichte wurgneigingen kregen.

Voor zaterdag was er supermooi weer voorspeld dus trokken we onze kleedjes aan en vertrokken we vroeg om voor de “tweede” maal Fitzroy Gardens te bezoeken. Het weer was echt aangenaam deze keer, we kunnen eerlijk zeggen warm.

In dit park troffen we een serre aan die helemaal vervuld was met kleurrijke bloemen en andere planten.





Een beetje verder in het park kwamen we tot de vaststelling dat het huisje van Captain Cook (of liever zijn ouders) zich daar bevond. En niet in Flagstaff Gardens zoals we eerst dachten (ja die namen lijken ook zo hard op elkaar en er zijn ook zoveel parken in Melbourne). Het huisje was klein en ook laag en was helemaal niet aangepast aan de grote gestalte van Captain Cook. Er stond een dametjes voor het huisje gekleed in de toenmalige klederdracht (Of zoals Verena het stelt: een vree oud, lelijk kleed).





In dit park lag ook het pitoreske huisje van de tuinier van deze tuinen, Mr. Sinclair.


Er zou daar ook ergens een “Scarred tree” moeten gestaan hebben van de Aboriginals maar die stond niet duidelijk aangegeven en na een korte zoektocht konden we hem nog altijd niet vinden en hebben we het dan ook maar opgegeven.




Na een beetje verder te wandelen in het park kwamen we aan de “Fairy Tree”.
Dit zijn de restanten van een boom waarin een artieste allerlei figuren had uitgekerfd. Het waren allerlei verschillende kabouters, elfjes en super schattige beestjes die ze dan ook nog eens mooi beschilderd heeft.


Daarna hadden we genoeg cultuur gezien voor zo’n warme dag dat we besloten om ons in de schaduw van een grote boom te gaan deponeren. Naast ons waren enkele gasten Dodgeball (Tussen Twee Vuren) aan het spelen met soms grappige en voor hen pijnlijke momenten.
Elk met een boek en goed ingesmeerd waren we zoet voor enkele uren zonnebaden!

Zondag was het opnieuw prachtig weer, wel net iets meer wind, maar ideaal weer voor een lange wandeling naar Melbourne South Beach. Na een twee en halfuur durende wandeling langs parken; een gigantische zwemcomplex en straten vol met kleine huisjes met fleurige voortuintje kwamen we eindelijk aan op het strand. Toen zat er niet meer om dan nog wat te zonnebaden en te lezen! De wind waaide met momenten redelijk hard waardoor we tijdens onze wandeling terug naar het hostel opmerkten dat we enkele kilo’s zand rijker waren.

Marieke