Heenreis naar Sydney

Zoals we ons hadden voorgenomen en aan iedereen beloofd hadden hebben we dus een blog gecreëerd. Nu nog een post schrijven en we zijn vertrokken!

Woensdag 18 September waren we reeds vroeg uit de veren. Na nog een laatste paksessie van de rugzak stapten we in de auto met bestemming Kortrijk. Na een twintigtal minuten werd onze rit echter onderbroken door een platte band. Na een telefoontje naar de tante, toch nog op tijd in Kortrijk, bij Marieke geraakt. Van daaruit reden we dan samen richting Parijs om een aantal uren later op te stijgen richting Sjanghai.

We stapten aan boord samen met een boel Aziaten, die we voor het gemak vanaf nu “de Chinezen” zullen noemen. De tijd op het vliegtuig werd gevuld met filmpjes kijken, slaapsessies die onderbroken werden door huilende baby’s en het verslinden van de “heerlijke” maaltijden.

Op elf uur en 25 minuten hadden we onze eerste stop bereikt en werden we omsingeld door hordes Chinezen. De een al bizarder dan de ander. Hun eetgewoonten waren ronduit degoutant. Zo zagen we ze ongedefinieerd, samengeperst, voos glimmend zogenaamd voedsel uitpakken uit bamboebladeren en als dessert een kippenpootje sabbelen waarbij de teenkootjes vakkundig werden uitgespuwd. Niet om aan te zien,  om nog maar van de geur te zwijgen.

De vlucht op Sydney verliep bijzonder vlot, met hier en daar een luchtzakje waarop onze buurman een kotszakje bovenhaalde. Het ontbijt dat we voorgeschoteld kregen  bestond uit een waterige, warme brij met rijst (rijstepap maar zonder melk, gewoon met water) waarbij een ingelegd ei en vreemd uitziende stukjes worst hoorde. Dit heerlijk maal werd vergezeld van een broodje met erin iets ondefinieerbaars, stukjes fruit en een yoghurt. Op het fruit en de yoghurt na bleef onze plateau onaangeroerd.

Vrijdag 20 september om 8.10 lokale tijd kwamen we aan in Sydney. Met een klein hartje trokken we naar de gevreesde douanecheck. Na een korte besnuffeling door een hondje, mochten we het land binnen. Onze lift stond reeds klaar en na een korte rit met een krakend busje kwamen we aan in de hostel. De eerste dag hebben we ongeveer compleet verslapen. 

Verena